Drewno to żywy organizm. Nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się, że piłowanie w lesie kończy jego życie, jest odwrotnie. Wtedy zaczyna żyć. Dla Słowaków drewno jest ucieleśnieniem tradycji i kultury. Jest najstarszym materiałem budowlanym, przyciąga rzeźbiarzy, ale także miłośników minimalizmu i natury. Drewno z poszczególnych drzew różni się kolorem, strukturą i właściwościami. Zastanawiasz się nad drewnianymi meblami, dodatkami, a może chciałbyś zrobić coś własnoręcznie? Zatem nasz raport jest cały Twój.

Krajowe drzewa iglaste

sosna

Charakterystyka: Drewno z rdzeniem od czerwonawego do brązowego, jasnobiałe i z wyraźniejszym wzorem. Charakteryzuje się większym udziałem żywicy, co sprawia, że jest trwalszy. Jest miękki, lekki i elastyczny.
Wady: Ma większą skłonność do niebieszczenia, gorzej maluje i bejcuje. Drewno sosnowe zawiera dużo sęków, dlatego jest trudniejsze w obróbce i szlifowaniu.
Zastosowanie: Dzięki swoim właściwościom znajduje szerokie zastosowanie przemysłowe. Służy do wykonywania profili Tatra, belek, mebli, podłóg wewnętrznych i podłóg tarasowych, a także innych elementów przeznaczonych na zewnątrz, takich jak okładziny elewacyjne, okna i drzwi.

Jodła

Charakterystyka: Jasne drewno o żółto-białym, szarym i różowym odcieniu, o wyraźniejszej fakturze i regularnym wzroście. Należy do bardziej miękkich i elastycznych gatunków drewna, jest bardziej miękki w dotyku. Łatwo się go przetwarza, dzieli, suszy i przysmaża. Jodła nie ma kanałów żywicznych (jak na przykład sosna czy świerk), dlatego jej drewno nie zawiera żywicy. Kiedy jednak kora zostanie uszkodzona, wycieka ciecz, zwana także żywicą i stosowana np. w medycynie (np. jodła balsamiczna lub żywica jodły białej).
Wady: Ma większą ilość sęków i jest mniej trwały niż świerk czy sosna. Impregnacja jest gorsza, z czasem może zmienić kolor na szary i czarny.
Zastosowanie: Znajduje zastosowanie w budownictwie, najczęściej jako drewno konstrukcyjne, ale także na konstrukcje dachowe, szkielety budynków drewnianych, okna, balkony i schody. Wykorzystywany jest także do produkcji mebli.

Świerk

Charakterystyka: Miękkie, stosunkowo mocne i elastyczne drewno o kremowo-białej do brązowej barwie i wyraźnych słojach rocznych. Charakteryzuje się jedwabistym połyskiem. Jest łatwy w obróbce na różne sposoby, a dzięki jasnemu kolorowi nawet morski.
Wady: Należy zwrócić większą uwagę na zapobieganie i ochronę, ponieważ staje się łatwą ofiarą owadów niszczących drewno. Ma wyraźniejszy żywiczny zapach i będzie Ci przeszkadzał również podczas impregnacji.
Zastosowanie: Niezastąpiony surowiec w budownictwie - drewno świerkowe wykorzystywane jest do wykonywania elementów nośnych konstrukcji, takich jak belki, kratownice i szalunki, ale także profili tatrzańskich i bali, desek podłogowych i pryzm. Specjalną grupę stanowią tzw „drewno rezonansowe” (drewno najwyższej jakości o gęstych słojach rocznych) wykorzystywane do wykonywania części instrumentów muzycznych (płyty rezonansowe instrumentów smyczkowych, fortepianów itp.)

Modrzew

Charakterystyka: Trwałe drewno półtwarde przewyższa nawet drewno świerkowe czy sosnowe. Charakteryzuje się żółto-brązową bielą i ochrowym do czerwonawo-brązowego rdzenia. Ceniony jest szczególnie ze względu na piękną fakturę drewna. Kolejną zaletą modrzewia jest jego łatwa obróbka.
Wady: Drewno wysycha wolniej i może się odkształcać lub pękać. Procesowi temu często towarzyszy sączenie się żywicy i uwalnianie niezarośniętych guzków.
Zastosowanie: Można go stosować do wykonywania posadzek tarasowych, okładzin elewacyjnych, ale także gontów. Nadaje się również do wykonywania mebli masywnych, zwłaszcza rustykalnych, schodów czy balustrad.

Domowe drzewa liściaste

Agat

Charakterystyka: W naszych szerokościach geograficznych jest to najmocniejsze, najbardziej stabilne i niezwykle trwałe drewno o dużej zawartości garbników, barwników i soli mineralnych. Ma niezwykły rysunek i brązowo-biały do brązowo-żółtego lub brązowo-zielonego koloru. Agat to drewno ciężkie i twarde, ale jednocześnie elastyczne i wytrzymałe, bardzo odporne na gnicie, grzyby, pleśń i owady niszczące drewno.
Wady: Działa znacząco, znacznie odkształca się i pęka. Jej cienka kora nie jest odporna na szkodniki. Drewno jest lekko toksyczne, dlatego nie nadaje się do produkcji pojemników na żywność.
Zastosowanie: W przeszłości zajmowali się nim głównie kołodzieje. Ze względu na swoją wodoodporność stosowany jest głównie na zewnątrz, np. na tarasach, okładzinach elewacyjnych czy meblach ogrodowych. Służy do budowy mostów, konstrukcji wodnych i filarów.

brzoza

Charakterystyka: Drewno średnio twarde o przyjemnej kremowej barwie, przypominającej buk, jednak w porównaniu z nim jest gładsze i jaśniejsze. Posiada białą korę, która często pozostaje w produktach końcowych jako unikalny element. Dobrze się wygina, plami i skleja.
Wady: Drewno jest wrażliwe na wilgoć, dlatego należy go stosować wyłącznie w pomieszczeniach zamkniętych. W pomieszczeniach o zwiększonej wilgotności, oprócz powstawania pleśni, może wystąpić wypaczenie i gnicie.
Zastosowanie: Drewno brzozowe stanowi element stylowych mebli lub drewnianych dodatków do wnętrz rustykalnych, np. domków letniskowych. Używają go także tokarze i rzeźbiarze. Zajmuje się produkcją wysokiej jakości sklejki, wykorzystywanej także w lotnictwie.

Buk

Charakterystyka: Drewno twarde, zwarte i mniej elastyczne, o barwie białej, kremowej do różowawej, bez znaczących słojów rocznych. Dobrze się trzyma, dopasowuje do powierzchni, ale też łatwo się wygina i zachowuje swój kształt. Jednak podczas gotowania na parze ciemnieje – nabiera cielistego różowego koloru.
Wady: Mimo że szybko schnie, wysycha bardzo intensywnie. Często tworzy się w nim tzw. fałszywy rdzeń, przez co jest on bardziej podatny na działanie owadów niszczących drewno. W wilgotnym środowisku ma tendencję do znacznego pęcznienia.
Zastosowanie: W naszym regionie jest najważniejszym surowcem drzewnym. Dzięki swojej elastyczności cieszy się popularnością wśród producentów mebli giętych, podłóg, ale także sprzętu sportowego i narzędzi pracy. Ze względu na wysoką wartość opałową wykorzystywany jest także jako paliwo.

Wiśniowe drzewo

Charakterystyka: Miękkie, elastyczne i łatwe w obróbce drewno, które jest jednocześnie stosunkowo twarde i wytrzymałe. Rdzeń ma piękną czerwono-brązową barwę, przez co przypomina egzotyczny mahoń. Produkty drewniane charakteryzują się wysoką jakością, trwałością i zaskakują pięknym wzorem oraz aksamitną gładkością powierzchni.
Wady: Jeśli nie chcesz, aby Twoje produkty drewniane z czasem ciemniały, chroń je przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Drewno wiśniowe nie nadaje się najlepiej do pracy dłutem.
Zastosowanie: Meble wykonane są głównie z wiśni, ale także podłóg drewnianych lub inkrustowanych kasetonowych sufitów. Nadaje się również do toczenia.

Dąb

Charakterystyka: Twarde, mocne, wytrzymałe i trwałe drewno z wyraźnymi słojami rocznymi i promieniami pędów, z jasnobrązowym bielem i ciemnobrązowym rdzeniem. Można go łatwo dopasować za pomocą dłuta, kleju i morza. Spośród roślin drzewiastych naszego regionu najlepiej radzi sobie ze zmiennymi warunkami atmosferycznymi, zarówno suchymi, jak i wilgotnymi, niszczącymi drewno owadami i grzybami.
Wady: Wyższa cena może zniechęcić do zakupu.
Zastosowanie: Drewno dębowe najczęściej wykorzystywane jest jako drewno lite, czyli wysokiej jakości drewno naturalne z jednego kawałka, idealne do produkcji mebli, fornirów i beczek, ale także do budowy mostów i kładek dla pieszych. Jest równie popularny wśród rzeźbiarzy, stolarzy i stolarzy.

Pagastan

Charakterystyka: Wyjątkowo trwałe drewno o czerwonobrązowej barwie i gładkiej, jednorodnej fakturze bez grudek. Wytrzymuje większe naprężenia, a nawet zarysowania, dlatego idealnie nadaje się do produkcji mebli kuchennych.
Wady: W porównaniu do innych gatunków drewna nie posiada wyraźnego wzoru.
Zastosowanie: Stolarze preferują go przy produkcji zastaw stołowych, kuchni czy pracy, ale znajduje także swoje miejsce przy produkcji ogrodzeń czy ogrodzeń.

Hrabia

Charakterystyka: Często ma faliste słoje na przekroju poprzecznym, ale na przekroju podłużnym są one ledwo widoczne. Nie ma kolorowego jądra, ale czasami powstaje fałszywe jądro. Drewno jest ciężkie, gęste, twarde, wytrzymałe, bardzo mocne i pozbawione połysku. Ma żółto-biały kolor, ale z czasem staje się brązowy. Dobrze się wygina i impregnuje.
Wady: Mało trwały i odporny na robaki i wodę. Trudno jest je podzielić i przetworzyć. Wysycha gorzej.
Zastosowanie: Ze względu na dużą odporność na ścieranie, stosuje się go głównie na mocno obciążone części narzędzi, takie jak struganie czy zęby natarcia. Przetwarza się go w przemyśle celulozowym, wykorzystuje się go także jako drewno opałowe.

Gruszka

Charakterystyka: Drewno lite, gęste, wytrzymałe i bardzo jednolite o barwie szaro-różowej, szaro-brązowej do czerwonej. Można go dobrze trawić, kleić, toczyć i szlifować. Należy do gatunków drewna, które po wyschnięciu nie ulegają znacznej obróbce, w związku z czym nie zmieniają swojego kształtu.
Wady: Jest to mniej trwałe drewno, które słabo się rozłupuje.
Zastosowanie: Producenci mebli przetwarzają go na forniry dekoracyjne, ale także bejcują i wykorzystują jako imitację hebanu po zabejcowaniu na czarno. Bardzo dobrze nadaje się do produkcji drewnianych gwintów i pras, ale także geometrycznych pomocy roboczych, takich jak linijki, w których nacisk położony jest na dokładność i stabilność kształtu.

jabłoń

Charakterystyka: Gęste, ciężkie i twarde drewno może bawić się różnymi odcieniami barw, od kremowego brązu i żółci, poprzez pomarańcz i róż, aż po czerwonawy. Po wypolerowaniu uzyskuje wysoki połysk, a potraktowanie olejem lnianym pozwala podkreślić niezwykłą strukturę drewna.
Wady: Drewno jest problematyczne zarówno pod względem rozłupywania, jak i suszenia - w trakcie tego procesu wysycha i pęka.
Zastosowanie: W niewielkim stopniu stosowany jest przy produkcji mebli, zwłaszcza tam, gdzie stawiane są duże wymagania co do trwałości, np. stoły, drzwi czy elementy łączące, np. schody. Nadaje się również do toczenia i tworzenia mniejszych elementów dekoracyjnych.

Gryka

Charakterystyka: Ma różowo-brązowy kolor, ładny wzór, jest bardzo mocny, ciężki, wytrzymały i elastyczny. Barwny rdzeń zaczyna tworzyć się dopiero w starszym wieku, jest czerwonobrązowy, czasem prążkowany, po rozłupieniu wyraźnie odróżnia się od bieli. Po wyschnięciu charakteryzuje się dobrą stabilnością wymiarową i jest bardzo trwała. Drewno jest łatwe w obróbce i dobrze się poleruje.
Wady: W miarę starzenia się drzewa włókna drewna mają tendencję do zrastania się w spiralę, co nadaje drewnu ciekawy wzór w przekroju poprzecznym, ale jednocześnie trudno je rozłupać. Ma tendencję do rozrywania się i odkształcania.
Zastosowanie: Stosowany jest głównie do produkcji instrumentów muzycznych, samolotów, dłut, wałów, rękojeści różnych narzędzi, kul bilardowych, linijek, noży, kolb do karabinów i pistoletów, ale nadaje się również do mebli.

Jesion

Charakterystyka: Należy do lekkich odmian tzw. drzew oliwnych. Ma kremowo-biało-biały kolor, a rdzeń jest jasnobrązowy. Charakteryzuje się pięknym rysunkiem ze złotym połyskiem. Jesion oferuje mocne, a jednocześnie niezwykle elastyczne drewno, które można bez problemu obrabiać i wyginać za pomocą pary.
Wady: Łatwo ulega pleśni, dlatego nie nadaje się do stosowania na zewnątrz lub w pomieszczeniach o dużej wilgotności.
Zastosowanie: Idealny surowiec do produkcji mebli giętych, ale także przedmiotów mających kontakt z żywnością. Podobnie jak drewno lipowe nie ma wyraźnego zapachu ani smaku. Wykonuje się z niego również drewniane płytki, okleiny, schody, balustrady, podłogi, a także uchwyty, sprzęt sportowy i gimnastyczny, taki jak sanki, poręcze, kije hokejowe i wiosła.

Klon

Charakterystyka: Jedno z najjaśniejszych lokalnych gatunków drewna o kolorze kości słoniowej do kremowożółtego, które może podnieść wystrój wnętrza jako przyjemny element kontrastowy. Jest to drewno średnio-ciężkie, bardzo podobne do buku, ale klon działa mniej. Dobrze impregnuje, klei i uszczelnia.
Wady: Drewno jest mniej trwałe i wrażliwe w fazie suszenia, wolniej oddaje wilgoć i tworzą się na nim plamy – oznaka zaparowania.
Zastosowanie: Drewno klonowe stosuje się w postaci litego drewna i forniru, a części korzeniowe wykorzystuje się do pokrywania mebli. Wykonuje się z niego krzesła, stoły, łóżka, okładziny ścian wewnętrznych. Stosowana jest jako okleina dekoracyjna na większych powierzchniach. Jest popularny wśród rzeźbiarzy, producentów zabawek, drobnych przedmiotów użytkowych i strunowych instrumentów muzycznych - głównie ze względu na wygląd pięknego falistego wzoru.